Aaron alias "action man"

VVK 19 mei: let the pictures tell the story...

even op adem komen...

Dag lieverds,

Amaai wat hebben we een sprong in de tijd gemaakt... In mijn hoofd zitten vele vertelseltjes, spijtig genoeg hebben die de weg naar hier niet direct gevonden.

Achter ons ligt een hele tijd, een drukke tijd, maar een evenzeer leuke tijd! Met plezier denk ik terug aan bijvoorbeeld de supergezellige avond bij Tom P en Sophie waar we verrast werden door Sophies kunsten op meerdere vlakken. Haar huisje is voor een groot stuk al prachtig gerenoveerd en van "girlpower" gesproken seg! Niet alleen een voortreffelijke kokkin, ook prima "plakker", electricien, ... Ik hou van zulke verhalen, ze voeden mijn zijn. Onze kleine rakker was aan zee bij de oma en opa dus voor ons was het "relaxed", just the two of us, met nog 4 andere schatten erbij! Stapje gezet in Gent, nieuwe keet uitgeprobeerd maar uiteindelijk toch voor de authentieke gezelligheid gekozen en de onuitsterfelijke "goeie babbel". Heeft deugd gedaan!

Tja en tussen stagebezoeken her en der in het land door, begon mijn hoofd al serieus te denken aan de VVK (vrijgezellenavond van Katrien). Maar daar ga ik toch een apart berichtje voor maken...

raad eens hoe oud ik ben?

SPITTER SPETTER SPAT!

Al wie in mijn buurt komt... wordt kleddernat!

busje komt zo...

het is feest in huis met een nieuw stuk speelgoed,

Aaron geniet stralend van het "mobiele" gevoel...

maar voelt tegelijkertijd ook frustratie wanneer hij het nog allemaal niet zelf kan!

weldra...

MIAUW MIAUW ik ben een poesje!

Maandagochtend 30 april... Omdat Aaron er vroeg bij was deze ochtend (5u20!) nam Xavier hem rond 7uur mee naar beneden en kon ik nog een (welgegeerd) uurtje langer slapen. Zaaaalig! Toen ik trap afkwam merkte ik dat Xavier in de badkamer was en heel even flitste door mijn hoofd: "tiens, dan zal Aaron in zijn park zitten zeker?". Niets was minder waar... wat een verrassend onthaal kreeg ik van mijn zoon die lekker zat te graaien in het eten van de poezen. Het blikvoer had hij overduidelijk al geproefd en nu waren de droge brokjes aan de beurt. Jak! Gelukkig "bevroor" hij meteen toen ik zei "Neen, Aaron, mag niet!", woorden die de laaste tijd wat vaker uit onze mond moeten komen nu die kleine rakker zich vlotter en vlotter kan bewegen en zijn grijpgrage handjes moeilijk kan bedwingen... Ach ja, we hebben er goed om kunnen lachen. Het poezeneten staat nu op een minder evidente plaats en onze "veilige ruimte voor Aaron?-detector" is weer wat aangescherpt...