de laatste loodjes... animatie is verzekerd!

lieve mensen,

ik laat jullie even meegenieten van het animatieteam dat mij de laatste dagen nogal verwent...

de laatste loodjes beginnen wel te wegen... het wordt steeds moeilijker om even energiek en actief met Aaron om te gaan. Daarbovenop test hij ook steeds meer en heviger zijn grenzen uit. Wat een uitdaging seg. Gelukkig kunnen Xavier en ik er goed over praten en proberen we zo sterk mogelijk op eenzelfde golflengte te staan!

Ons babytje zit daar duidelijk nog goed... prima ingedaald, een cm ofzo ontsluiting maar nog geen echte weeën te bespeuren... we hebben nog wel tijd, ik ben niet echt gehaast... mag komen wanneer ze wil, hoewel we nu toch echt nieuwsgierig beginnen worden... net zoals jullie! Bedankt trouwens voor de vele lieve berichtjes, echt hartverwarmend! Ik zal er vooral aan denken als ik in "labour" ben! ... best wel spannend...

the girls

Ja ja net een girlsdate achter de rug. Ik kan me eigenlijk geen leven inbeelden zonder! Zalig tetteren, oneindig kletsen, wanneer raak je nu eigenlijk uitgepraat met zulke leuke vriendinnen! Heel opvallend was dat de gesprekken deze keer wel bijna exclusief over zwanger zijn, zwanger geweest zijn, "zwangeren", bevallen en bevallingen, babies, peuters, ... gingen. My god zijn die mannen ook content dat er zoiets bestaat als girlsnights! Die zouden dit gewoon niet overleven denk ik...
Het bezoekje uit Costa Rica was super! Eindelijk konden we die schattige Ella Marie eens in levende lijve zien! Wat een lieverd seg! Toch telkens weer maf hoe grenzen en lange afstanden helemaal NIET kunnen tasten aan vriendschap. Telkens we mekaar weerzien, pikken we de draad zo weer op, is het niet Inne? Zaaaaalig vertrouwd!

zie jullie graag

PS: op de foto v.l.n.r.: Katrien en ?, Dorien en Aaron en ?, Inne en Ella Marie

over fluitende krabben en lieve zeepaardjes

Mijn twee hartendieven in actie met hun favoriete boek: een dierenencyclopedie!

Het zijn zo'n schatjes...

vervroegd zwangerschapsverlof

Het academiejaar is gestart vanaf 18 augustus, kun je het geloven?! Zoals altijd zijn we er vollenbak ingevlogen met de tweede zit en het schrijven en bewerken van cursussen. Ik ving ook een deeltje van de opdracht van een (bevallen)collega op omdat zij pas vanaf 1 sept werd vervangen. En maar gas geven... Voor ik het wist zat ik doodmoe voor mijn gynecoloog, mijn hormonen elke kant uitwijzend en mijn gezicht zo "getrokken" als iets (ik zie dat zelf niet, maar de mensen merken dat op). De gynecoloog raadde mij ten stelligste aan om vroeger te stoppen met werken... Vroeger stoppen met werken? Ah ja, dat is een mogelijkheid, dacht ik bij mijn (te) plichtsbewust zelf. Geen haar op mijn hoofd had er tot dan toe aan gedacht om dat te doen; ik zou gewoon doorwerken tot de laatste week voor de uitgerekende bevallingsdatum (=rond 20 okt). Na een paar zéér emotionele uitspattingen (lees: oncontroleerbare huilbuien) begon ik in te zien en te voelen dat het vroeger stoppen met werken een feit moest worden. Ik zag mezelf absoluut niet voor een paar nieuwe klassen lesgeven voor 2 weken met een hoogzwangere buik (en een zeer onstabiele hormonenspiegel door de vermoeidheid!). Gelukkig kon mijn vervangster ook vroeger starten en zo hebben we mekaar afgelost op maandag 22 september. Ik voelde me direct een heel stuk lichter, een pak van mijn hart, een last van mijn schouders,... nu kon ik me volledig storten op de vele babydingen die nog moesten gedaan worden: een hele papierwinkel in orde brengen, kleertjes wassen, sorteren, alles van de "zolder" halen, geboortekaartjes ontwerpen én in mekaar knutselen, alsook de geboortesuiker,... En ondertussen nog wat genieten van mijn andere rakkers. Ik begin mij serieus af te vragen wanneer ik dat in godsnaam allemaal zou gedaan hebben moest ik blijven werken zijn?

lachende bolle wangetjes

een glimp van jou
zo veilig en geborgen
zo schattig, kijk nou
zo zonder zorgen...

Als ik 31 weken was zijn we naar C for 9 geweest in Kortrijk. We verlangden naar een intens moment met ons babytje en waren op zoek naar een originele manier om de meter en peter te vragen. Ik had een klein beetje reserves en vroeg me af of de baby niet teveel "gestoord" zou worden, maar we hebben daar een geweldig showke gekregen van onze kleine spruit. Toch een aanrader vind ik, zeker als je lange tijd weinig tijd hebt gemaakt voor dit nieuw leven. De vrouw die de sessie begeleidde was bijzonder aangenaam en zat volgens visie op dezelfde lijn als ons dus we voelden ons goed bij haar. We hebben er een paar opmerkelijke foto's aan overgehouden van deze toch wel zeer geheime wereld daar vanbinnen...