Ik zei het al… het eerste weekend van juni was er me eentje! Na 
ons internationaal bezoek van zaterdag, trokken we zondagnamiddag naar Brugge voor een bezoekje aan Britt, Yurek en de “kleine” Kazik. Het was een beetje zoeken in het begin want Kazik was zeer nieuwsgierig naar Aaron en wou niets liever dan hem begroeten met duizend likjes. Na wat op het terras gezeten te hebben met een mooi groen zicht op B
rugge en zijn torens, gingen we naar binnen: het kruipparadijs voor Aaron want er lag overal lekker dik zacht tapijt. Kruip kruip kruip… op ontdekkingtocht… met Kazik aan zijn zij. Aaron zonder vrees was het inmiddels gewoon gewor
den dat er een reuzengroot harig ding enthousiast wou meespelen. Hij deinsde niet terug, speelde rustig verder en een likje hier en daar kon er wel vanaf. Na een drukke speelnamiddag viel Aaron gelukkig daar in slaap zodat de mama en de papa nog lekker konden nakeuvelen tot een stuk in de nacht. Het was niet echt gepland om het zo lang te trekken maar ja, wie kan er nu weerstaan aan lekker eten, leuk !gezelschap, een goed glas wijn en de kunst van het discussiëren? Ik heb ervan genoten! De volgende dag wel veel minder, moet ik zeggen, de laatste “Poire Williammekes” voelde ik nog zinderen in mijn lijf op maandagochtend… amaai da’s straf seg!
ons internationaal bezoek van zaterdag, trokken we zondagnamiddag naar Brugge voor een bezoekje aan Britt, Yurek en de “kleine” Kazik. Het was een beetje zoeken in het begin want Kazik was zeer nieuwsgierig naar Aaron en wou niets liever dan hem begroeten met duizend likjes. Na wat op het terras gezeten te hebben met een mooi groen zicht op B
rugge en zijn torens, gingen we naar binnen: het kruipparadijs voor Aaron want er lag overal lekker dik zacht tapijt. Kruip kruip kruip… op ontdekkingtocht… met Kazik aan zijn zij. Aaron zonder vrees was het inmiddels gewoon gewor
den dat er een reuzengroot harig ding enthousiast wou meespelen. Hij deinsde niet terug, speelde rustig verder en een likje hier en daar kon er wel vanaf. Na een drukke speelnamiddag viel Aaron gelukkig daar in slaap zodat de mama en de papa nog lekker konden nakeuvelen tot een stuk in de nacht. Het was niet echt gepland om het zo lang te trekken maar ja, wie kan er nu weerstaan aan lekker eten, leuk !gezelschap, een goed glas wijn en de kunst van het discussiëren? Ik heb ervan genoten! De volgende dag wel veel minder, moet ik zeggen, de laatste “Poire Williammekes” voelde ik nog zinderen in mijn lijf op maandagochtend… amaai da’s straf seg!
No comments:
Post a Comment